τρεισκαιδεκάχορδος

και τρισκαιδεκάχορδος, -ον, Α

(για μουσ. όργανο) αυτός που έχει δεκατρείς χορδές.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τρεισκαίδεκα + -χορδος (< χορδή), πρβλ. επτά-χορδος].